فلوراید تراپی

فلوراید یک ماده معدنی است که بطور طبیعی در بسیاری از غذاها و همچنین آب آشامیدنی یافت می‌شود. هر روز در حال اضافه شدن و برداشته شدن از لایه مینای دندان از طریق دو پروسه “مینرالیزه” شدن (Remineralization) و “دمینرالیزه” شدن (Demineralization) هستند. مواد معدنی هنگامی از لایه مینای دندان برداشته می‌شوند (دمینرالیزه) که اسید تولید شده توسط باکتری‌های موجود در پلاک ، به مینا حمله کند. مواد معدنی مانند فلوراید، کلسیم و فسفات ، دوباره از طریق مصرف آب و غذا روی مینای دندان رسوب می‌کنند (رمینرالیزه) .

دمینرالیزه شدن بیش از حد بدون رمینرالیزه شدن کافی برای ترمیم مینای دندان ، موجب پوسیدگی دندان می‌شود. فلوراید باعث کمک به پیشگیری از پوسیدگی با مقاوم ساختن دندان به حمله اسید حاصل از باکتری‌ها می‌شود. همچنین باعث برگشت پوسیدگی‌ها (در مراحل اولیه) می‌شود.

فلوراید تراپی در مطب برای کودکان 12-6 سال با ریسک پوسیدگی متوسط هر 6 ماه یک بار و برای کودکان با ریسک پوسیدگی بالا هر 4-3 ماه یک بار انجام می‌شود. نحوه انجام کار بسیار ساده می‌باشد. پس از تمیز کردن دندان‌ها با برس مخصوص و خشک کردن آنها،فلوراید (به صورت ژل، محلول یا وارنیش) به طور مستقیم یا توسط تری‌‌های مخصوص روی دندان‌ها قرار می‌گیرد و پس از 5-4 دقیقه ژل اضافه از روی دندان‌ها پاک می‌شود تا احتمال بلعیدن آن از بین برود. سپس به مدت 30 دقیقه پس از درمان چیزی خورده یا نوشیده نمی‌شود.

در بزرگسالان با شرایط زیر، به دلیل افزایش ریسک پوسیدگی، فلورایدتراپی مفید است:

1- افراد با بیماری خشکی دهان (Xerostomia)

که ممکن است به علت مصرف برخی داروها، رادیوتراپی سر و گردن و بیماری‌هائی مانند سندرم شوگرن به وجود بیاید.

2- بیماری‌های لثه

به علت تحلیل لثه و ظاهر شدن بخش بیشتری از تاج دندان و همچنین مقداری از ریشه به محیط دهان شانس ایجاد پوسیدگی افزایش می‌یابد.

3- تاریخچه پوسیدگی متناوب

افرادی که هر سال یا یک سال در میان دچار حداقل یک پوسیدگی می‌شوند.

4- داشتن روکش، بریج یا براکت ارتودنسی:

این وسایل ریسک ابتلا به پوسیدگی را افزایش می‌دهند.